Przykład, jeden z wielu. Prokuratura Okręgowa w Olsztynie oskarżyła, zaś sądy wszystkich instancji, włącznie z Sądem Najwyższym, skazały na dożywocie człowieka za popełnienie w 1999 roku moderstwa.
Teraz, po 15 latach, okazuje się, że oskarżony nie tylko jest niewinny, to jeszcze skazano go za morderstwo nie tej osoby, której zwłoki wyłowiono wówczas z jeziora. Oczywiście, człowiek ten od początku zaprzeczał, wykorzystał wszelkie środki odwoławcze, ale teoretyczny wymiar sprawiedliwości teoretycznego państwa postanowił inaczej.
Klasyka gatunku. Nie ten człowiek, nie ta ofiara, co oczywiście nie psuje humoru sędziom, bo przecież omyłki sądowe zdarzają się wszędzie. Owszem, ale nigdy nie słyszałem o tak kuriozalnej omyłce, by pomylić jednocześnie i sprawcę, i ofiarę. Wszak, gdyby prawidłowo ustalono ofiarę, to być może nie pasowałaby do sylwetki sprawcy, którego sądy skazały na dożywocie głównie dlatego, że był w ich ocenie... zdemoralizowany. Choć z drugiej strony niezawiśli od rozumu polscy sędziowie nie takich cudów już dokonywali.
Czy w 1999 roku była możliwość ustalenia tożsamości ofiary poprzez badanie DNA? Oczywiście, że tak, tylko dlaczego prokurator miałby sobie zawracać tym głowę. A sądy? Ci, co nie wiedzą, niechaj przyjmą do wiadomości, że niekompetentni i leniwi do granic sędziowie PRL-bis są od zaklepywania ustaleń prokuratorskich i koncentrują się zasadniczo na wysokości kary. Czasami zdarzają się im omyłki, czyli uniewinnienia niewinnych podsądnych, jest to jednak wyjątek potwierdzający smutną regułę.
Na zakończenie smaczek. Postępowanie w sprawie prowadził ten sam prokurator, który rozpoznawał sprawę porwania i zabójstwa Krzysztofa Olewnika. No i oczywiście nie trzeba chyba dodawać, że prokurator ten awansował w PRL-bis na stanowisko naczelnika jednego z wydziałów Prokuratury Okręgowej w Olsztynie.
http://wiadomosci.onet.pl/olsztyn/prokuratura-przed-15-laty-prawdopodobnie-blednie-osadzono-zabojstwo/91f8s
